सानाबा
यता बर्मामा
धानखेतमा बम फल्न थालेको छ
बाटाहरू ढाकिएकाछन् माइन्सहरूले
जीवन होइन मृत्यु खोज्दै हिँडिरहेछौँ हामी
हुरीको पत्कर जसरी
सानाबा
झमझमी पानी बर्षिईरहेछ
सँगै बर्षिइरहेछन् मिसाइलका दाह्राहरू
सेनाहरू
घर घरमा पस्छन्
घरमा भएभरको अन्न , पैसा र बस्त्र लुट्छन्
कि बेस्सरी चुट्छन् घरका सबैलाई
कि बलात्कार गर्छन् आमा, दिदी र बहिनीहरूलाई
र,जलाइदिन्छन् घरबार र जन्तु जनावर
सानाबा
घरभित्रै आँधि बेहरी र चट्याँङ बर्षिन थालेपछि
घरभित्रै शत्रु र जनावरराज चल्न थालेपछि
कसरी अडिनु घरभित्र
हामी त
याँगुन,माण्डले र चोमेका जँगल जँगल
ज्यान जोगाउन,ज्यान छोडदै कुदिरहेछौँ
सानाबा
सरकार
पुल भत्काउँदै हिँडिरहेछ
सड़क भत्काउँदै हिडिरहेछ
बच्चा ,महिला र होनहार युबा मार्दै हिँडिरहेछ
यहाँ डर त सरकारको पो भो
सरकारबाट बच्न
मुसलधारे बर्षा र काला गोमनको माझमा दौडिइरहेछौ
सानाबा
त्यता त मुसलधारे बर्षा झरिरहेको सुन्छु
मुसलाधारे बर्षाले त
बगाएकोछ यतापनि तन , मन र धन सबै
मुसलधारे बर्षाभन्दा कयौँगुना बढी झरिरहेछ
बम, बारूद र ब्यालिस्टिक मिसाइलका ज्वालाहरू
सानाबा
राज्यलेनै टोक्न थालेपछि
देशजत्तिको असजिलो जीवनमा हुनेरहेनछ अरू केही
सानाबा
घर छोडियो , गाउँ छोडियो , शहर छोडियो
तर मातृभूमि छोडन त मनले मान्दोरहेनछ ज्यान रहेसम्म
यही मातृभूमि र ज्यान जोगाउन
हातमा एउटा प्रकाशस्तम्भ बोकेर
दौडिरहेछौँ
गोल्डन टेम्पल , इन्या लेक र यायाबदी नदी वरिपरिका
जँगल र घाँसे मैदानहरूमा
मरिन्छ कि बाँचिन्छ युध्दमा सानाबा
बाँचे भेटौला कुनैदिन अण्डमान सि का किनारहरूमा
२०८१ असार २४ सोमवार
ग्वँग:बुँ , नयाँबसपार्क , काठमाडौ
डा. दामोदर पुडासैनी किशोर
