मालिकार्जुन स्वामीको गाथा ठाडो खेलको माध्यमबाट – केशबराज विष्ट
काँ माता मलैनाथ जरमन भैछ,
काँसी कसैमिर जरमन भैछ
ताँ है त मलैनाथ चलभल कियो
मलैगिरी धुरामा बैसेक लियो
सतरुद्र धुरा है अभैराज आया
निमखार बाटा है निमनाथ आया
अभयराज निमनाथ बाटा भिटु भैछ
मलैगिरी धुरामा मलैनाथ पाइछ
निमनाथ जोगिले झोली पाज्यानु
अभयराज पाँणेले झोली पुज्यानु
झोलिका मलैनाथु बोलनु लाग्या
सुण मेरि प्रजा हो ब्यौ गरि ल्यौन्छु
झा गुसाइ मलैनाथ ब्यौ गरि ल्यास
धनाध्यौना मलैनाथ कैलास ग्यानु
कैलासी देवा मेरोइ बोलु लेनु
तेरि कन्न्या भागासिरी हमु बेये देनु
कैलासी देवा बोलनु लाग्यो
काँ तेरो रनुखानु काँ तेरि थात
मदेश रनुखानु थडुवानी थात
मदेशी थडुवाका चेली लैनु दिनो
उब देशी टोपिएकी चेली लैनु लिनो
माल मदेशको गुरुजलो बाग
कैलासी मलैनाथ भै हाकाहाक
धानाध्यौना मलैनाथ बैजनाथ ग्यान
बैजनाथ देवा मेरै बोलु लेन
तेरि बैना शोभसिरी हमु बेयेइ देनु
लैझा गुसाइ मलैनाथ शोभासिरी बैना
झालिमाली गाइको बेल्याभरी घ्यु छ
शोभासिरी मलैनाथ ब्यौ गरि दिइछ
शोभासिरी रानी बोलन लागि गया
हिट गुसाइ मलैनाथ सिद्धकी धरती
मलैनाथ देवा बोलनु लागि गया
क्या जाण शोभासिरी सिद्धकी धर्ती
शोभासिरी रानी बोलनु लागि गया
जाँ बल पानीमा दियकी बत्ती
तोइ गुसाइ मलैनाथ सिद्धकी धरती
लेखक: केशबराज विष्ट सेवानिवृत शिक्षक हुन् । उहाँ इतिहास तथा संस्कृतिका जानकार समेत हुनुहुन्छ ।